Wydawca treści
Ochrona lasu
Wiedza o procesach zachodzących w przyrodzie i kontrola stanu środowiska leśnego pozwalają leśnikom na wczesną diagnozę zagrożeń, mogących wpłynąć negatywnie na stan lasu. Każdego roku podejmują oni działania mające na celu zachowanie trwałości lasu i zwiększenie jego naturalnej odporności na czynniki szkodotwórcze.
Zagrożenia dzieli się na trzy grupy:
- biotyczne (np. szkodliwe owady, grzyby patogeniczne, ssaki roślinożerne);
- abiotyczne – ekstremalne zjawiska atmosferyczne (np. silne wiatry, śnieg, ulewne deszcze, wysokie i niskie temperatury);
- antropogeniczne – wywołane przez człowieka (np. pożary, zanieczyszczenia przemysłowe, zaśmiecanie lasu).
Ochrona lasu przed czynnikami biotycznymi, czyli działania wynikające z wpływu organizmów żywych na środowisko leśne posiadają bardzo szerokie spektrum sprawców:
- Ochrona lasu przed szkodliwymi owadami – zajmuje się szeroko pojętą profilaktyką i usuwaniem skutków działalności szkodników owadzich w różnych fazach rozwojowych drzewostanów
- Ochrona lasu przed grzybami – j.w. w odniesieniu do grzybów patogenicznych
- Ochrona lasu przed szkodami wyrządzanymi przez zwierzynę leśną głównie sarną i jeleniem – obejmuje działania gospodarcze zmierzające do ograniczenia szkód wyrządzanych głównie w uprawach leśnych i młodnikach lub do zminimalizowania wpływu tych szkód na przyszły wzrost i jakość drzewostanu.
Ochrona lasu przed czynnikami abiotycznymi, czyli działania wynikające z wpływu czynników nieożywionych środowiska, na których powstanie człowiek z reguły nie ma wpływu :
- Ochrona lasu przed pożarami – bardzo rozbudowana działalność, głównie profilaktyczna prowadzona w celu jak najlepszego zabezpieczenia lasów przed jednym z najgroźniejszych żywiołów
- Ochrona lasu przed szkodami powodowanymi przez wiatry i śnieg – polega głównie na usuwaniu szkód powodowanych przez te czynniki oraz działaniach zmierzających do uzyskania jak największej odporności drzewostanów na skutki oddziaływania wiatru i opadów śniegu.
- Zagrożenie cofkami powodziowymi dotyczy nisko położonych terenów nad ciekami w ich rejonie ujściowym. W nadleśnictwie Międzyzdroje nisko położone obszary nadmorskie zagrożone spiętrzeniami powodziowymi zalewane są podczas silnych cofek powodowanych przez długotrwałe, silne wiatry północne.
Ochrona lasu przed szkodami pochodzenia antropogenicznego, czyli działalność zmierzająca do usuwania skutków i zapobieganiu szkodom powstającym w wyniku działalności człowieka, Nadleśnictwa Międzyzdroje położone jest w głównie na dwóch wyspach Wolin i Uznam sąsiedztwo Morza Bałtyckiego, Wolińskiego Parku Narodowego i przejść granicznych lądowych z Niemcami i morskiego, powoduje nasilony masowy ruch turystyczny i tranzytowy, wynikiem tego są pozostawiane masy śmieci, na chwilę obecną jest to poza szkodami od zwierząt łownych największy problem ochrony lasu nadleśnictwa.
W Polsce, poza obszarami wydzielonymi, do lasu może wejść każdy. Niestety, nie wszyscy wiedzą, jak się zachować w lesie; z roku na rok przybywa w nich również śmieci. Szczególnie w okolicach miast i w regionach atrakcyjnych turystycznie lasy stają się dzikimi wysypiskami, zawalonymi tonami odpadków. Śmieci zazwyczaj pochodzą z okolicznych gospodarstw, ale bywa, że przywożone są przez mieszkańców ościennych miast.